tel. 661-709-005
Błogosławiona Aniela Salawa - niezwykła służąca
Aniela Salawa urodziła się w rodzinie chłopskiej 9 września 1881 r. w Sieprawiu, ok.20 km od Krakowa, jako najmłodsze dziecko z licznego rodzeństwa.
Dom był ubogi, rodzice pracowici i pobożni, starali się dobrze wychować dzieci i przygotować do życia w trudnych warunkach. W domu były książki religijne, dużo się wspólnie modlono.
Aniela chodziła do szkoły tylko dwa lata, gdyż była tam tylko dwuletnia szkoła, ale nauczyła się czytać i pisać.
Od najmłodszych lat wiele się modliła, pomagała rodzicom w pracy, głównie na roli; była jednak chorowita , słabego zdrowia i taka praca była dla niej za ciężka. Postanowiła więc, za przykładem starszej siostry Teresy, udać się do Krakowa na służbę.
W wieku 16 lat przyjechała do Krakowa i dzięki siostrze znalazła pracę służącej. Była smukła, o nieprzeciętnej urodzie, podobała się mężczyznom, lubiła tańczyć, miała kilka propozycji małżeństwa, chciała zapomnieć o trudnym życiu.
Nagła śmierć ukochanej siostry, która zmarła na gruźlicę w wieku 25 lat, wstrząsnęła Anielą i spowodowała jej przemianę duchową, zmieniła jej stosunek do życia. Uświadomiła sobie jego kruchość i postawiła Boga na pierwszym miejscu. W wieku 18 lat złożyła ślub czystości.
Przez 20 lat pracowała jako służąca w różnych miejscach i u różnych rodzin. Uczciwie pracowała, przeżyła niedolę, wiele upokorzeń, które cierpliwie znosiła. Doświadczając ciężkiego losu służących starała się ulżyć i pomagać dziewczętom, które przybywały do Krakowa. Była członkinią wielu stowarzyszeń: Sodalicji Mariańskiej, Św. Zyty, której zadaniem było między innymi niesienie pomocy służącym, a także należała do III Zakonu Św. Franciszka i tu umacniała swoją wiarę.
Nie myślała o sobie, rozdawała swój zarobek ubogim, nigdy nie narzekała i nie mówiła źle o bliźnich.
W czasie I wojny światowej heroicznie opiekowała się rannymi żołnierzami i jeńcami wojennymi, nazywano ją „świętą panienką”. W tym czasie wytężonej pracy stan jej zdrowia się pogorszył, zachorowała na stwardnienie rozsiane, a później raka żołądka. Podczas posługi w szpitalu zaraziła się gruźlicą. Nie mogła już pracować. Swoje cierpienia ofiarowała za grzeszników i za Polskę. Brała też na siebie konkretne, cudze cierpienia i była wysłuchiwana.
Ostatnie 5 lat spędziła w nędzy, z pogodą ducha dźwigając krzyż choroby (mieszkała w suterenie przy ul. Radziwiłowskiej 20, obecnie Reya), czuła się osobą szczęsliwą. Na polecenie spowiedników prowadziła Dziennik, który jest niezwykłym i przejmującym świadectwem jej historii duszy i bogatych przeżyć mistycznych.
Prosta służąca należy do nielicznych dotąd polskich mistyczek. Odznaczała się wielką inteligencją i rozsądkiem wyrobionym przez rozmyślania i lekturę duchową.
Aniela Salawa zmarła 12 marca 1922 roku, w wieku 41 lat, w szpitalu Stowarzyszenia św. Zyty w Krakowie , w opinii świętości. Została pochowana na cmentarzu Rakowickim i wkrótce za jej przyczyną zaczęto doznawać cudownych uzdrowień. 13 maja 1949 r odbyła się ekshumacja i jej grób umieszczono w kaplicy Męki Pańskiej w Bazylice OO Franciszkanów.
13 sierpnia 1991 r na Rynku Głównym w Krakowie Jan Paweł II dokonał jej beatyfikacji.
Drogą do tej uroczystości stał się cud uzdrowienia Grzegorza Serafina z Nowego Targu.
W miejscu urodzenia błogosławionej, w Sieprawiu, od 2004 r. znajduje się Sanktuarium jej imienia, z kaplicą i relikwiami., ustanowione dekretem przez Kardynała Franciszka Macharskiego.
Błogosławiona Aniela Salawa jest Patronką chorych na stwardnienie rozsiane i nieuleczalnie chorych .
Pozostałe informacje
FUNDACJA
NA RZECZ CHORYCH NA SM
IM. BŁ. ANIELI SALAWY
KONTAKT
adres: Kraków, ul. Juliana Dunajewskiego 5
telefony: 12-430-07-58 .:. 661-709-005
e-mail: biuro@fundacja-sm.org
Nr KRS: 00000 55578
NIP: 676-001-75-41
REGON: 350571668
SZYBKIE ŁĄCZA
DOKUMENTY
Polityka Prywatności
Dokumenty zgłoszeniowe do Ostoi
Wszelkie prawa zastrzeżone | Fundacja im. bł. Anieli Salawy © 2022